Annet fluister haar Frits, die dementie heeft de naam van hun kleinzoon in en dat werkt!
Het is voorjaarsvakantie. De kleinzoon van Frits en Annie heeft nu tijd voor een bezoekje aan opa en oma en komt ineens achterom. Hoi, roepte-ie, zijn jullie thuis? Wat vroeger altijd een feest was, kan nu verkeerd uitpakken als je niet de goede ’toon’ zet. Frits weet niet meer zo gauw wie er binnenkomt en staat onthand en verbouwereerd te kijken. Annet weet daar dankzij goede tips van lotgenoten, die ze tijdens een workshop voor mantelzorgers ontmoette inmiddels prima mee om te gaan. Een gouden vondst.
Voorheen ging ze met foto’s aan de slag en oefende met Frits op de namen. ‘Kijk, dat is onze Jos. Dat is zijn Miranda en dat zijn hun kinderen…’ Maar het werd een drama. “Wat denk je wel’, zegt Frits, ‘Dat ik gek ben?’.
Annet zag ook wel in dat het niet werkte, maar het maakte haar ook verdrietig, een opa die zijn kleinkinderen niet meer kent. Hoe ver zit Frits al ‘in zijn dementie’? En heel gek, op een ander moment weet hij hun namen wél.
Hoe pak je dat nu aan? Wat kun je doen om Frits te helpen met de naam van zijn kleinzoon? Oefenen? Nee! Op het goede moment Frits ‘helpen’? Ja! Dat is de manier!
Dit waren de tips, en ze werken!
- Annet zie Jeffrey binnenkomen en het vragende gezicht van Frits. En dan zegt ze: ‘Ha lieverd. Hoi Jeffrey! Wat fijn dat je er weer eens bent’.
- Daardoor kan Frits ‘plaatsen’ en begrijpen wat er gebeurt. Jeffrey komt even langs. En hij doet daardoor ook aan het gesprek mee: ‘Hoe is het jongen?’.
- Nu is het de kunst dat Annet niet van alles over Jeffrey gaat uitleggen wat het moeilijker maakt. Dus niet: ‘Fijn hè, dat hij pas is geslaagd met dat lastige vakkenpakket’ (Want daardoor raakt Frits de draad weer kwijt). Wél: ‘Gezellig dat Jeffrey even bij ons komt, hè?’
Kortom, Annet zorgt ervoor dat dit soort onverwachte bezoekjes en ‘lukken’ en dat iedereen daarvan geniet.
Meer weten?