Toegegeven: iedereen vergeet wel eens wat, maar Ans was altijd zo in de weer met haar post en de huis-aan-huis kranten. Voor de buurt een rare situatie. Niemand begrijpt hier iets van. Wat gaan ze doen: aanbellen en de post bij haar afgeven? Een telefoontje er aan wagen in de hoop dat Ans opneemt en zeggen dat ze iets belangrijks is vergeten? De kinderen van Ans inschakelen? Kortom: veel opties en hoe meer opties je hebt, hoe meer je daar over praat in plaats van iets te DOEN!
Natuurlijk denken we voor dat DOEN aan Coby. Dat is de vrouw in de buurt met de meeste tact. Maar gek genoeg staat Coby niet te springen, ze loopt nog wat na te denken. ‘Ik wil in geen geval Ans onzeker maken’, zegt Coby. ‘Het moet zo gewoon mogelijk, zodat Ans zich niet ‘weg gezet’ voelt’.
Hoe pak je dit goed aan? Vier tips:
- Houd het gewoon! Laat iemand bij Ans langs gaan, die ze goed kent.
- Heb het niet over ‘zorgen’ die je je maakt, maar….benoem wat je opvalt: ‘Ik heb je al een paar dagen niet gezien’ of ‘Ik zie dat er nog veel post in je brievenbus zit. Hoe is het met je?’
- Houd rekening met ‘uitvluchten’ van Ans en vind die normaal.
- Als Ans iets noemt wat ze lastig vindt (bv. gladheid buiten), vraag dan hoe je daar mee kunt helpen. Wees heel praktisch in je aanbod en noem 1 voorstel. Blijf niet vaag door b.v. te zeggen ‘als ik je ergens mee kan helpen’.
Ans woont nog lekker zelfstandig en lijkt daarvan te genieten. Ze houdt het meeste goed bij en krijgt regelmatig bezoek, maar met een pak sneeuw voor de deur wordt alles anders. Bedenk voor die ‘extra omstandigheden’ kleine oplossingen.