Toon krijgt een compliment en alles wordt anders.
Toon was altijd gek op koken. Als Karin in de keuken bezig was, kwam hij vaak binnen met een grap. Zo van: ‘wordt het niet eens tijd dat deze kok even aan de gang gaat?’ En nog steeds komt hij graag in de keuken, maar volgens Karin ‘komt er niks uit zijn handen’ en ‘loopt hij haar voor de voeten’. Wat moet je met zo’n demente man? Het irriteert Karin behoorlijk.
Wat kan Karin doen om het leuk te houden? Ze doet nu steeds Toon voor hoe het wel moet, maar haar ergernis is voelbaar. En Toon wordt er aangeslagen van. Hij kijkt haar verdrietig aan: ‘het wil niet meer, hè?’. Wat er gebeurt is een ‘logische’ reactie op elkaar. Karin corrigeert en Toon raakt steeds meer down. Het plezier is bij beiden weg. Wat is nu effectief om dit te doorbreken? Hoe komt het plezier terug?
Wat kun je doen om allereerst de verhouding tussen Toon en Karin weer in evenwicht te krijgen? Ze zijn man en vrouw én mantelzorger en patiënt. Niet gemakkelijk, maar ze verzanden in strenge juf en leeerling, die het niet wil snappen. Voor beiden frustrerend, Dit werkt. Dit werkt beslist om de lach en het plezier terug te halen!
Lees onze tips! Alle drie:
- Het is belangrijk dat Karin aan eenvoudiger gerechten gaat denken. Niet pavlova, maar boterkoek. Kan niet mislukken en dat lusten ze beiden graag. Ook belangrijk.Als Toon een paar ‘onderdelen’ verzorgt (kneden, in de vorm doen) en Karin verzorgt de pittige (afwegen, oven aandoen) in een rustiger tempo dan normaal, draagt Toon echt bij. Alle reden voor Karin om haar man een compliment te geven. ‘Wat lekker loopt dit. Over een uurtje thee met zelfgemaakte boterkoek. Geweldig!’
- Het tempo van Karin moet Toons tempo volgen. Dan voelt hij zich niet opgejaagd maar gesteund.
En die steun samen met dat compliment maakt voor hem en haar deze dag tot een bijzondere!
Meer weten?